Stół z czarcią łapą ma blat o długości 298 centymetrów, szerokości 129 centymetrów. Wysokość stołu 82 centymetrów. Stół znajduje się w zbiorach Muzeum Lubelskiego w Lublinie.

Stół jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych eksponatów Muzeum Lubelskiego ze względu na tajemniczy odcisk dłoni, który znajduje się pośrodku stołu, bliżej jednej z szerszych krawędzi. Odcisk ten nazywany jest potocznie „czarcią łapą”, ze względu na legendę, która powiązana jest ze stołem.
Pierwotnie stół miał stać w Trybunale Koronnym w Lublinie, który został założony w 1578 roku przez króla Stefana Batorego. Pełnił on niegdyś funkcję sądu najwyższej instancji dla szlachty, a wydawane w nim wyroki były ostateczne. Raz przed Trybunałem Koronnym ratunku szukała uboga wdowa ciemiężona przez zaborczego i bogatego sąsiada. Szlachcic ten, chcąc zapewnić sobie przychylność lubelskich sędziów, wręczył im łapówkę. Przyprowadził też na rozprawę grupę fałszywych, popierających go świadków. Przekupieni sędziowie wydali niesprawiedliwy werdykt. Zdruzgotana kobieta słysząc krzywdzący wyrok krzyknęła: „Nawet diabli byliby bardziej sprawiedliwi!”. W nocy, ku przerażeniu mieszkańców Lublina, prawdziwe diabły opanowały budynek Trybunału. Ubrane w stroje sędziowskie czarty wezwały do siebie wdowę, szlachcica i świadków. Nikt z przybyłych nie miał odwagi kłamać przed diabelskim sądem. Straszliwy sędzia poznawszy prawdę wydał nowy, sprawiedliwy wyrok i odcisnął swą dłoń na karcie, na której był on zapisany. Jednakże jego ręka była tak gorąca od ognia piekielnego, że przepaliła kartę i odcisnęła się na stole, przy którym siedzieli sędziowie. Miejsce, w którym znajduje się odcisk jest teraz przykryte specjalną szybką, aby zabezpieczyć go przed zniszczeniem i umożliwić zwiedzającym przyłożenie swojej dłoni dla porównania wielkości z czarcią łapą.
W rzeczywistości jednak ani pochodzenie tajemniczego odcisku dłoni ani czas powstania zabytku nie są nieznane. Stół trafił do Muzeum Lubelskiego na początku lat 70. XX wieku. W 2008 roku został poddany zabiegom konserwatorskim polegającym na oczyszczeniu jego powierzchni, zaolejeniu drewna oraz nałożeniu pasty woskowej. Obecnie znajduje się w centralnej części wystawy Uzbrojenia Polskiego i Obcego XIV-XX wieku.
Po lewej stronie stołu znajduje się dużych rozmiarów cało postaciowy portret króla Stefana Batorego obranego w czerwoną delię (rodzaj płaszcza), założonego na żupan. Na głowie ma czarną czapkę magierkę. Na nogach żółte buty na koturnie. Portret ten jest XIX wieczną kopią obrazu Marcina Kobera. To właśnie w roku 1578 król Stefan Batory za namową kanclerza Jana Zamoyskiego założył Trybunał Koronny.
Nad stołem w bogato rzeźbionej ramie znajduje się obraz autorstwa lubelskiego malarza Juliusza Kurzątkowskiego Pożar Lublina będący kopią ogromnego płótna umieszczonego w jednej z kaplic Bazyliki oo. Dominikanów w Lublinie. Obraz przedstawia widok miasta z I połowy XVIII wieku. Na wzgórzu staromiejskim widzimy Lublin otoczony murami miejskimi z licznymi wieżami i bramami. Po lewej stronie na sąsiednim wzgórzu znajduje się Zamek Lubelski z wieżą. U podnóża obydwu wzgórz widzimy Podzamcze – miasto żydowskie stojące w płomieniach.
Po prawej stronie stołu umieszczony został portret Stefana Czarnieckiego będący XIX wieczną kopią obrazu Brodero Matthisena z roku 1659. Czarniecki ubrany jest w karmazynową delię założoną na kontusz tego samego koloru. Przy lewym boku przypasaną ma szablę w typie orientalnym, której widoczna jest jedynie rękojeść. W prawej ręce trzyma złotą buławę będącą znakiem władzy nad wojskiem.