Bryczka osobowa, rozworowa, resorowa. Typ resorowania młodszy (3 resorowy). Nadwozie jednolite – wasąg. Urządzenie zaprzęgowe dla pary koni. Wymiary kół: tylne 77 i 5 cm, przednie: 100 i 5 cm.
Podwozie przednie: oś żelazna (długości 116 cm) o przekroju kwadratowym z osadzonym na niej progiem żelaznym. Śnice drewniane z wpustem dyszlowym. Do śnic oraz progu przymocowana żelazna tarcza skrętu. Na progu resor poprzeczny, pojedynczy zakończony uchami, złożony z pięciu piór. Rozwora żelazna (długości 145 cm).
Podwozie tylne: oś żelazna (około 120 cm), o przekroju kwadratowym oraz dwa resory poprzeczne. Resor pojedynczy złożony z pięciu piór przechodzący w drugi resor. Koło drewniane. Piasta drewniana, buks żelazny. Wieniec z giętych dzwon złożonych z sześciu części. Na każdą część przypadają dwie z dwunastu szprychy.
Urządzenie zaprzęgowe złożone z drewnianej orczycy stałej przymocowanej do niej orczycy ruchomej (długości 108 cm) i dwóch orczyków zwykłych (długości 82 cm). Dyszel (320 cm) okuty w tzw. „kaczkę” dla naszelników piersiowych rzemiennych. Przekrój dyszla w postaci ośmiościanu.
Nadwozie składa się z pudła (wasąga) wyplatanego łoziną, ławki przedniej dla furmana wykonanej z drewna (118 x 39 cm), ławki tylnej z drewna z oparciem, błotników bocznych żelaznych, do których przymocowano stopnie żelazne. Oparcia po bokach ławek wykonane z drutu żelaznego. Wasąg złożony z dwóch drabin bocznych. Drągi dolne proste, a górne nieco wygięte, o przekroju prostokątnym. Szczeble płaskie. Pudło przymocowane do progu. Do drąga górnego przymocowana śrubami ławka dla furmana. Tył i przód wasąga ozdobiony charakterystyczną snycerką.
Bryczki pojawiły się pod koniec XIX wieku jako wozy na lekkich kołach, o stałym nadwoziu w postaci wasążka wyplatanego łoziną, ze specjalnym miejscem do wchodzenia. Bryczka „biskupianka” rozpowszechniona była na terenie Biskupizny. Ten typ bryczek produkowany był na terenie gostyńskiego.
