Żubroń to mieszaniec międzyrodzajowy, tak zwana hybryda dziko żyjącego żubra z bydłem domowym.  Żubroń jest ogromnym zwierzęciem. Wyglądem bardziej przypomina żubra niż krowę.

Zasadniczym celem krzyżowania żubra i bydła domowego było uzyskanie zwierząt nadających się do hodowli  na nieużytkach bez potrzeby budowania pomieszczeń gospodarczych.  Pierwsze żubronie zostały wyhodowane w latach czterdziestych dziewiętnastego wieku przez Polaka Leopolda Walickiego. Próby wyhodowania żubroni w Polsce wznowiono w 1953 roku w Ogrodzie Zoologicznym w Płocku, a następnie na większą skalę w Zakładzie Badań Ssaków Polskiej Akademii Nauk w Białowieży. Z pierwszego pokolenia tej hodowli pochodzi eksponowany żubroń o imieniu „Filon”. Jego matką była żubrzyca, ojcem – byk bydła domowego. Próby hodowania żubroni na szeroką skalę nie przyniosły jednak zadowalających rezultatów. Co prawda zwierzęta odznaczają się znacznie szybszymi przyrostami masy, są silne, odporne na choroby i złe warunki klimatyczne, jednak  samce w pierwszym pokoleniu są niepłodne. Żubronie ponadto cechują się temperamentem dzikiego zwierzęcia, co stanowi swoistą barierę w hodowli tych osobników jako zwierząt gospodarskich. Obecnie w Polsce hodowla żubroni ma charakter tylko doświadczalny. Polska nazwa żubroń wyłoniona została w wyniku konkursu dla czytelników przeprowadzonego przez czasopismo „Przekrój”.