Moneta 5 zł z 1928 r. była pierwszą obiegową monetą o takim nominale w II Rzeczypospolitej. Projekt wyszedł spod ręki znakomitego rzeźbiarza Edwarda Wittiga (1879–1941), członka grupy artystycznej Rytm, profesora Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Warszawskiej. Wittig, twórca m.in. pomnika Lotnika w Warszawie, swoje upodobanie do prostoty i klasycznej formy tym razem wyraził na niewielkiej powierzchni monety.
Na awersie widnieje godło Rzeczypospolitej − orzeł w koronie − a po jego bokach cyfry oznaczające nominał: 5 zł. Poniżej umieszczono napis ZŁOTYCH i rok emisji − 1928. Godło państwowe na monecie jest zgodne ze wzorem wprowadzonym 27 grudnia 1927 r. Rewers monety przedstawia postać bogini zwycięstwa, którą uważano za symbol przewrotu majowego. Nike dumnie stąpa po chmurach, z prawą ręką uniesioną, a lewą skierowaną do przodu. Wyobrażona na monecie postać bogini nawiązuje do pomnika Wolności i Zwycięstwa, który Witting projektował dla Gdyni. Sygnatura artysty (E.W.) znajduje się obok stopy bogini. U góry, w otoku, umieszczono napis RZECZPOSPOLITA POLSKA. Na rancie monety znajduje się łacińska sentencja: SALUS REIPUBLICAE SUPREMA LEX (dobro państwa najwyższym prawem).
Moneta była bita w dwóch mennicach – w Warszawie i w Brukseli. Monety warszawskie można rozpoznać po znajdującym się na rewersie znaku mennicy warszawskiej, którym był herb Kościesza.
