Kołowrotek to drewniane urządzenie służące do wytwarzania przędzy z włókien, np. z wełny lub z lnu. Kołowrotek jest napędzany nogą przez prząśniczkę. Urządzenie składa się z trójnożnego statywu i korpusu z pochyło zamocowanej, prostokątnej deski. Do deski, po obu jej końcach, są przymocowane koło zamachowe, wrzeciono i statyw z prząślicą. Koło jest połączone z pedałem za pomocą drewnianego korbowodu. Pedał do napędu koła to niewielka deseczka umieszczona pod trójnogiem. Uruchomienie kołowrotka nie wymaga dużej siły, w czasie pracy prządka musi jednak stale naciskać pedał, by urządzenie równo pracowało.
Po drugiej stronie tworzącej korpus deski, na jej szczycie, przymocowane jest wrzeciono. Wrzeciono to drewniana iglica do nawijania przędzy. Obok wrzeciona z korpusu wychodzi statyw na przęślicę. Statyw jest zrobiony z dwóch, prostopadłych kołków. Prząślica tworzy drążek z krążkiem służący do umocowania kądzieli, czyli pęku włókien, z których wyciąga się przędzę. Wszystkie elementy, z których zbudowano kołowrotek, są artystyczne toczone i pomalowane farbą: żółtą, czerwoną, zieloną i niebieską.
Uruchomienie kołowrotka następuje w momencie, gdy prządka naciska stopą na drewniany pedał. Koło zamachowe zaczyna się obracać. Z koła napęd przenoszony jest za pomocą nici lnianej na mały kołowrotek, czyli wrzeciono. Prząśniczka pobiera palcami pasemka włókien z kądzieli skręcając je przy pomocy obracającego się wrzeciona w nić. Gotowa przędza nawijana jest na szpulkę.