„Zielnik” to cykl czternastu odcisków ciała syna artystki. Stanowi ostatnie dzieło rzeźbiarskie Aliny Szapocznikow.
Rzeźba przedstawia jasną twarz mężczyzny na ciemnym tle. Twarz jest spłaszczona jak roślina zasuszona w zielniku. Można odróżnić kształt nosa, oczu, ust i długie wijące się włosy.
Odlewy ciała pojawiają się w twórczości Aliny Szapocznikow od 1965 roku, kiedy w materiale rzeźbiarskim artystka zaczęła przedstawiać własne palce i usta. W 1971 roku wykonała z poliestru zmiażdżony „Autoportret- Zielnik”. Jest on uznawany za wprowadzenie do jednej z najważniejszych jej prac powstałych na bazie odlewów ciała, jaką jest „Zielnik”. W „Zielniku” artystka nie przedstawiała jednak siebie, lecz ciało jej adoptowanego syna Piotra. Cykl obejmuje zarówno pełnopostaciowe akty chłopca lepione w glinie, jak i odlewy poliestrowe wykonane z odcisków gipsowych zdejmowanych bezpośrednio z jego ciała, z tych form powstawały karty „Zielnika”. – Poliestrowe odlewy fragmentów ciała Piotra były przez artystkę miażdżone i przytwierdzane do malowanych na czarno deseczek. Są wśród nich odkształcone wizerunki głowy syna.
Prace te Szapocznikow tworzyła w czasie, kiedy wiedziała już, że jest chora na raka. Świadoma zbliżającej się śmierci utrwalała zdrowe ciało syna zamiast własnego, niszczonego chorobą. Głowa Piotra jest śladem i daje nadzieję na dalszy ciąg istnienia.
