Obraz przedstawia fragment Rynku Głównego w Krakowie. Centralnym punktem kompozycji jest dawny Ratusz wraz z przylegającym do niego spichlerzem. Na lewo od Ratusza widnieje fragment pogrążonych w cieniu zabudowań Sukiennic, na prawo pierzeja kamienic z wysokimi spadzistymi dachami. Między budynkami można dostrzec przechodniów zajętych codziennymi obowiązkami. Dużą część kompozycji stanowi błękitne niebo, które jest najjaśniejszym elementem całego przedstawienia. Partie obrazu ukazujące zabudowania miejskie utrzymane są w ciepłej, stonowanej kolorystyce brązów.

 

Zarówno spichlerz, jak i Ratusz rozebrano na początku XIX wieku. Zachowała się jedynie Wieża Ratuszowa wraz z piwnicami.  Obraz został namalowany w roku 1840, a więc w czasie, kiedy budynek Ratusza już nie istniał. Jego autorem jest Teodor Baltazar Stachowicz. Ojciec artysty, Michał Stachowicz, również malował widoki Krakowa. Prawdopodobnie właśnie z tych wcześniejszych prac syn korzystał podczas tworzenia „Widoku Ratusza od północy”. Obraz znajduje się w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.