Praca He Chengyao pod tytułem “Testimony” (ang. świadectwo, zeznanie) to trzy fotografie o wymiarach 133 centymetrów wysokości i 90 centymetrów szerokości każda. Są eksponowane razem, jako wiszące obok siebie w niewielkich odstępach. “Testimony” znajduje się w kolekcji Galerii Labirynt w Lublinie.
Fotograficzny tryptyk He Chengyao ma intymny, autobiograficzny wydźwięk. Artystka portretuje siebie oraz swoich najbliższych: chorą na schizofrenię matkę oraz syna. Na fotografiach postaci ukazane są nago od pasa w górę, co nawiązuje do zdarzenia, kiedy matka artystki w czasie załamania nerwowego chodziła półnaga po rodzinnej wsi.
Na dwóch zdjęciach powielona zostaje poza, gdzie osoba stojąca trzyma dłonie na ramionach siedzącej przed nią na krześle postaci. Na pierwszym zdjęciu stojącą postacią jest artystka, a przed nią znajduje się jej matka. Druga odbitka przedstawia siedzącego chłopca, za którym stoi He Chengyao. Ostatnia fotografia przedstawia wyłącznie syna artystki. Wszystkie osoby są jasno oświetlone, natomiast bliżej nieokreślone tło pomieszczenia zostało spowite całkowitym mrokiem. Twarze stojących postaci zostały poza kadrem, całkowicie widoczna jest natomiast fizjonomia osób siedzących. Oznacza to, że każda z postaci została sportretowana wyłącznie raz. Mimo gestu rąk złożonych na ramionach, wyrażającego troskę, opiekę i ciepło, każdy z członków rodziny wydaje się być zdany wyłącznie na siebie.
Poprzez prace “Testimony” He Chenyao obrazuje więzi i trudne relacje rodzinne, a także wyraża niepokój artystki wobec widma dziedziczenia choroby psychicznej. Podkreśla również poczucie samotności i wyobcowania, z którymi musiała się borykać, z powodu zaburzeń swojej matki.
—
He Chengyao (ur. w 1964) mieszka w Pekinie. Jest performerką, autorką instalacji, fotografii i wideo. Ukończyła malarstwo w Central Academy of Fine Arts w Pekinie oraz studia w zakresie edukacji artystycznej w Sichuan Fine Arts Institute w Chongqing. W swojej twórczości Chengyao wykorzystuje wątki autobiograficzne. Porusza problemy nagości, pozycji społecznej kobiet, więzi matki i dziecka oraz sytuacji osób społecznie odrzuconych i chorych psychicznie. Artystka uczestniczyła w wielu wystawach na całym świecie, w tym także w Polsce. Jej prace można było oglądać m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie (2011) oraz w Galerii Labirynt w Lublinie (2011).
