Portret trumienny jest związany z obyczajowością XVII- i XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Zmarły miał niejako brać udział w swej ceremonii pogrzebowej, dlatego jego portret przytwierdzano do trumny. Wizerunek powtarzał kształt jej wieka, stąd też najczęściej przybierał formę nieregularnego sześciokąta. Pierwsze portrety trumienne pojawiły się pod koniec XVI wieku, a jedyny znany z tego okresu wizerunek przedstawia króla Stefana Batorego, zmarłego w 1586 roku.Bogusław Karczewski pochodził ze średniozamożnej wielkopolskiej rodziny szlacheckiej. We wczesnym dzieciństwie stracił rodziców i w wyniku tej straty został wychowankiem i uczniem humanisty Andrzeja Rozbickiego. Edukację odbierał w Lesznie i Poznaniu. Należał do protestanckiej wspólnoty wyznaniowej braci czeskich i był aktywnym uczestnikiem obozu dysydentów walczącego o respektowanie w Rzeczypospolitej swobody wyznawania religii niekatolickiej. Jego portret trumienny dawniej był zawieszony na emporze organowej w protestanckim kościele św. Jana w Lesznie.

Tablica funeralna Karczewskiego jest drewniana, czarna i ma kształt owalu. W jej górnej części przytwierdzono portret trumienny zmarłego. Mężczyzna został ukazany w popiersiu, zwrócony w lewo. Szlachcic ma pociągłą twarz, wysokie czoło i duże, nieco wyłupiaste, niebieskie oczy. Po obu stronach długiego, prostego nosa rysują mu się zmarszczki, które biegną w dół ku końcom sumiastych, czarnych wąsów. Pod zaokrągloną brodą Karczewskiego lekko zaznacza się drugi podbródek. Zmarły ma krótko podciętą i podgoloną według polskiej maniery czuprynę.

Karczewski jest ubrany w błękitny żupan lamowany sznureczkiem, zapinany na szereg drobnych guzów. Tuż przy szyi spod żupana wyziera niska wypustka białego kołnierza koszuli ze srebrną zapinką w kształcie rozetki. Całości stroju dopełnia czerwona delia z gronostajowym obszyciem. Tło wizerunku jest jednolite, niezamalowane. Brzegi portretu otacza bordiura z motywem laurowych liści, rozdzielonych rozetką w połowie każdego z boków. Wizerunek Bogusława Karczewskiego cechuje miękkość modelunku oraz plastyczność w oddaniu tkanin delii i żupana.

Pod portretem znajduje się tablica inskrypcyjna z blachy mosiężnej. Ma kształt nieregularnego sześcioboku. Barokową złotą minuskułą w 32 wierszach zapisano na niej po łacinie informacje o zmarłym, jego rodzie i dokonaniach, czyli tak zwaną legendę epitafijną.

Wzdłuż bocznych krawędzi tablicy rozmieszczono symetrycznie osiem mosiężnych blach herbowych. Wszystkie są owalne i mają zbliżone rozmiary. Widnieją na nich cztery herby: Samson – ojczysty herb zmarłego; Szreniawa – będąca znakiem rodu jego matki; Korzbok – odnoszący się do rodziny babki ojczystej oraz Jastrzębiec – herb babki macierzystej. Każdy z herbów powtarza się na tej samej wysokości po obu stronach tablicy. Na każdej blasze umieszczono także w parach litery B i K oraz Z i K, odnoszące się do zmarłego – Bogusława Karczewskiego z Karczewa.