Spichlerz Mikołaja Przybyły został wzniesiony pod koniec XVI w. (na jego szczycie widnieje data 1591). Swoją architekturą nawiązuje do kazimierskiej Fary, a styl w którym został zbudowany określa się jako Renesans Lubelski.
Założony na planie prostokąta o bokach 14 x 16 m, ma trzy kondygnacje, z których każda podzielona jest na dwie komory. Do jego budowy użyto miejscowego surowca, skały wapiennej zwanej opoką. Grubość murów w przyziemiu sięga 1 m. Potężny, dwuspadowy dach dźwiga imponująca drewniana konstrukcja – więźba dachowa, zachowana w niemal niezmienionym stanie i stanowiąca dodatkową atrakcję dla zwiedzających.
Przez ponad 400 lat swego istnienia obiekt przechodził różne koleje losu, pełniąc między innymi funkcję garbarni i składu nawozów sztucznych. Zmieniał też właścicieli. Pierwotnie należał do jednego z tutejszych kupców – Mikołaja Przybyły. Od nazwiska innych właścicieli nazywany jest również spichlerzem Ulanowskich. W XVI i XVII w. podobnych do tej budowli powstało
w Kazimierzu kilkadziesiąt. Do dziś przetrwało tylko kilka, z których jedynie ta zachowała swój prawie pierwotny wygląd.
W 1985 roku po zakończeniu prac remontowo konserwatorskich i adaptacyjnych, wprowadziło się tu Muzeum Przyrodnicze, które obecnie funkcjonuje jako Oddział Przyrodniczy Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym.
