Czarno-biała, pozioma fotografia została wykonana w czasie strajku sierpniowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w 1980 roku.
Połowę kadru zajmują dachy dwóch hal stoczniowych. Powyżej nich widać wysokie drzewa i masywne dźwigi stoczniowe. Z lewej strony, na wywietrzniku jednego z dachów, zamontowano kwadratową tablicę. Napis namalowany odręcznie białą farbą wyraźnie przedstawia hasło: CZŁOWIEK RODZI SIĘ I ŻYJE WOLNYM.
Zdjęcie jest zrobione zza ogrodzenia wykonanego z siatki. Duże, kwadratowe oka siatki nakładają się na pierwszy plan kadru jak filtr. Kojarzone z separacją lub ze zniewoleniem tworzą kontrast w zestawieniu z hasłem napisanym na tablicy.
Napięta sytuacja społeczno-ekonomiczna na początku 1980 roku doprowadziła do wybuchu potężnego niezadowolenia społecznego. Kraj ogarnęły strajki, a iskrą zapalną stał się protest podjęty w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku. Jego bezpośrednim powodem było zwolnienie z pracy Anny Walentynowicz – wieloletniej pracownicy i aktywnej działaczki Wolnych Związków Zawodowych. Do strajkujących stoczniowców szybko przyłączyły się zakłady nie tylko z Trójmiasta, ale i całego kraju. Wytrwałość, determinacja i szeroko rozumiana solidarność zapewniły sukces, w jaki samym strajkującym ciężko było na początku uwierzyć. 31 sierpnia w Sali BHP Stoczni Gdańskiej im. Lenina przedstawiciele partii oraz członkowie Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego podpisali porozumienie, na mocy którego władza komunistyczna wydała zgodę na utworzenie Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. Zwycięstwo sierpniowe stało się fundamentem nowego, demokratycznego społeczeństwa.
