Prace Agaty Bogackiej, które są w kolekcji Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, pochodzą z okresu, kiedy artystka odeszła od malowania portretów i autoportretów, a zaczęła być obserwatorem otaczającego świata, tworząc tym samym aktualnie najbardziej rozpoznawane dla siebie dzieła. Uderzająco gładkie obrazy są malowane niezwykle płasko i czysto, kompozycja jest pusta i statyczna, a sposób przedstawiania postaci przywodzi na myśl komiks. Prace artystki stały się pewnego rodzaju ikonami współczesnego jej pokolenia 30-latków – zagubionych, zblazowanych, samotnych. Bogacka odtwarza lęki i problemy swoich równolatków, w szczególności kobiet, kadrując kompozycję tak, aby widz miał wrażenie podglądania części historii, zza zasłony, jej resztę zaś musi sobie dopowiedzieć. Praca Serce nawiązuje formalnie do całego zbioru obrazów prezentowanych na indywidualnej wystawie artystki również noszącej tytuł Serce, pod koniec 2006 roku w galerii Raster.
Agata Bogacka
Urodziła się w 1976 roku w Warszawie, mieszka i pracuje w Warszawie.
Malarka, rysowniczka, fotografka. W latach 1996-2001 studiowała na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Maluje obrazy ograniczając szczegóły do minimum, postaci i przedmioty otaczając grubym konturem. Jej prace są bardzo osobiste, określane mianem dzienników stanów psychicznych artystki. Nie boi się pokazywać własnej samotności, wyizolowania, lęków, problemów powierzchownych kontaktów z innymi ludźmi, a także cielesności czy seksualności. Często przedstawia siebie, swoich znajomych w intymnych sytuacjach (po miłosnych zbliżeniach, przed lustrem). Późniejsze prace są mniej zawieszone w realiach, nie stanowią już specyficznej kroniki towarzyskiej, ale powstają bardziej w świecie wyobraźni i snu artystki, stając się psychodelicznymi, mrocznymi, nie zawsze oczywistymi (serie malarskie i fotograficzne Serce 1, Serce 2).
