Czarno-biała fotografia przedstawia remont Mostu Poniatowskiego w Warszawie. Kadr ukazuje trzy rzędy arkad mostu sfotografowanych z perspektywy ulicy Solec. Arkady mają kształt półkoli. Są częściowo przysłonięte połaciami folii. W tle widoczne są dachy pobliskich kamienic, blok oraz wieżowiec mieszkalny.

Fotografia remontu Mostu Poniatowskiego ukazuje stosunkowo wczesny etap prac prowadzonych w latach 1985-1990. Arkady i filary są spękane, na węgarach zawieszono folie, a na moście nie ma nawierzchni. Brak jezdni sprawia, że konstrukcja mostu jest bardziej ażurowa i otwarta na niebo.

Fotografia, tak jak inne zdjęcia wykonane podczas prac remontowych, przedstawiają most w miejscach bardzo dobrze znanych warszawiakom, ale z nowej perspektywy. Są to takie miejsca jak przejście pod mostem ulicą Solec, plaża od strony Saskiej Kępy czy bulwary wiślane. Na fotografii na drugim planie po prawej stronie widoczny jest wieżowiec z balkonami, a po lewej niższy blok mieszkalny. Kontrastowa odbitka, o głębokiej, nasyconej czerni arkad i okrywających je folii ukazuje rozciągnięty w czasie proces odbudowy mostu. Opustoszałe przestrzenie w okresie zimowym, kiedy wstrzymane były prace remontowe, przywołują na myśl starą teatralną dekorację. Zdjęcia ukazujące kolejne odbudowy i remonty Mostu Poniatowskiego stanowią istotny zbiór w twórczości takich fotografów jak Zofia Chomętowska, Mariusz Hermalnowicz, Tadeusz Sumiński. Zmiany wyglądu chętnie dokumentował także mieszkający na Powiślu Jan Jastrzębski.

Interesujące formalnie i wywołujące niepokój fotografie Mostu Poniatowskiego nabierają z czasem charakteru symbolicznego. W historii powstałego tuż przed I wojną światową, kilkakrotnie niszczonego i przekształcanego mostu odbijają się dzieje całego miasta. Zaprojektowany przez Mieczysława Marszewskiego i Wacława Paszkowskiego, z wystrojem autorstwa Stefana Szyllera most został zniszczony w 1915 roku przez wojska rosyjskie. Odbudowany w latach dwudziestych był świadkiem słynnego spotkania Józefa Piłsudskiego z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim podczas przewrotu majowego w 1926 roku. Wysadzony w czasie powstania warszawskiego, odbudowany według projektu Stanisława Hempla został oddany do użytku jako jedna z pierwszych powojennych inwestycji w 1946 roku. Uchwycony przez Jastrzębskiego remont miał miejsce w okresie przełomu ustrojowego w Polsce, co pozwala odnieść się również do symboliki mostu związanej z połączeniem dwóch rzeczywistości. W świetle wielu przebudów, demontaży i rozbiórek ważnych dla historii Warszawy obiektów, prowokuje też pytania o charakter i dynamikę procesów zachodzących w przestrzeni miejskiej. Jan Jastrzębski pracował jako fotoreporter dla „Miesięcznika Polskiego” i Tygodnika Ilustrowanego „Kraj”. Fotografował polską prowincję i ośrodki przemysłowe. Dokumentował także dzieła sztuki.