Salon lustrzany to salon reprezentacyjny, recepcyjny. Miał zachwycać odwiedzających, świadczyć o statusie społecznym jego właściciela. Salon lustrzany był miejscem spotkań, prowadzenia rozmów. Dlatego w pokoju królują krzesła, fotele i kanapy.
W XIX wieku chętnie nawiązywano do stylów z poprzednich epok. Salon lustrzany jest tego doskonałym przykładem. Wzorowano się tu na rokoku, który umiłował sobie m.in. linie faliste, motywy kwiatowe, putta, złocenia, lustra, płyciny wypełnione malowidłami lub reliefem, sceny o tematyce mitologicznej. Używano jasnych tkanin obiciowych. Warto zwrócić uwagę na bogato zdobiony sufit. Dekoracje sztukatorskie zostały uzupełnione malowanymi na płótnie obrazami plafonowymi. Przedstawiają one postaci mitologiczne: muzę poezji Kaliope (przedstawiona z księgą i piórem) oraz trzy Gracje – boginie wdzięku i radości (ich atrybutami są róża, mirt i jabłko). Dekorację salonu dopełniają prostokątne płaskorzeźby na ścianach. Znajdują się nad trzema wychodzącymi z tego pokoju drzwiami. Każda przedstawia jedną z pór roku – wiosnę, lato i jesień. Pulchne, nagie dzieci wykonują typowe dla tych pór prace: zbierają kwiaty, układają siano, palą ognisko. Z pierwotnego wyposażenia salonu pozostały ceramiczne piece pochodzące z końca XIX wieku. Są bogato zdobione, pełnoplastycznymi motywami rzeźbiarskimi.
Ciekawym eksponatem znajdującym się w tym wnętrzu jest stolik na wizytówki. Zaginając odpowiedni róg lub krawędź można było przekazać dodatkową informację – np. prośbę o pilny kontakt czy kondolencje.