O związku: W 1975 roku Marina poznała w Amsterdamie Ulaya (Frank Uwe Laysiepen, artysta urodzony w Niemczech). Był to początek ich związku, który okazał się tak symbiotyczny, że artyści mówili o sobie jak o jednym organizmie dwugłową bestią tworzącą prace pełne dualizmu i symbiotyczności. Oboje badali granice możliwości, wykorzystując ciało, czas i dźwięk jako materiał swojej sztuki.
Praca wideo to dokumentacja performansu, który trwa 4 minuty i 20 sekund. Cały kadr filmu wypełnia obraz stojących naprzeciwko siebie Mariny i Ulaya. Tło jest jednorodne, jasne, przypomina tło w studiu fotograficznym.
Rest Energy był działaniem wyjątkowo przejmującym, w trakcie którego widzowie słyszeli przyspieszone bicie serca artystów wzmocnione przez mikrofony. Marina pisze: „Ta praca, z wielkim łukiem i strzałą, to obraz bezwarunkowego zaufania. Trzymałam łuk, Ulay trzymał między palcami napiętą cięciwę oraz koniec strzały, której grot był wycelowany w moją klatkę piersiową. Oboje byliśmy w stanie ciągłego napięcia, każde z nas ciągnęło w swoją stronę, z ryzykiem, że gdyby Ulay puścił, moje serce zostałoby przebite strzałą. W międzyczasie, do naszych klatek piersiowych przymocowane były małe mikrofony, tak aby publiczność mogła usłyszeć wzmocnione bicia naszych serc. A biły one coraz szybciej. Przedstawienie trwało cztery minuty i dwadzieścia sekund, co wydawało się wiecznością. Napięcie było nie do zniesienia. W Rest Energy Ulay posiadał moc, aby mnie zniszczyć, złamać moje serce w dosłownym znaczeniu tego słowa”.
