Portret przedstawia młodą gdańską patrycjuszkę, ujętą do kolan i zwróconą do nas lewym półprofilem. Dziewczyna stoi na tle ciemnej, obszytej złotą taśmą zasłony, która układa się w ostre fałdy i tworzy obramowanie dla sylwetki sportretowanej.

Głowa dziewczyny jest owalna. Patrycjuszka ma wysokie czoło, długi prosty nos o szerokiej chrząstce i miękką brodę z dołeczkiem. Skóra dziewczyny jest tak jasna, że niemal świeci. Na tle tej białej skóry tym wyrazistsze wydają się duże, szare oczy pod cienkimi łukami brwi oraz lekko zaciśnięte czerwone usta. Ciemne włosy sportretowanej dokładnie sczesano z czoła i przygładzono. Na włosach dziewczyna nosi bramkę, czyli szeroką ozdobną opaskę. Bramka jest cała naszywana perłami, a ponadto dekorują ją szczodrze splecione ze sobą delikatne złote listki i gałązki.

Patrycjuszka jest ubrana w bardzo bogaty strój w stylu hiszpańskim, modny w Gdańsku na przełomie XVI i XVII wieku. Dziewczyna nosi czerwoną suknię z lekko połyskującego aksamitu. Suknia ma obcisły dopasowany stanik zapinany od szyi aż do pasa na rząd złotych guzików. Rękawy sukni są obszerne i bufiaste. Wzdłuż całej długości naszyto na nie złotą koronkową taśmę, a przy nadgarstkach zdobią je jeszcze koronkowe śnieżnobiałe mankiety wycinane w ząbki. Obfita spódnica jest rozpięta na stelażu z wiklinowych obręczy, zwanym fortugałem. Fortugał sprawia, że spódnica nabiera kształtu dzwonu. Na spódnicy dziewczyna ma biały fartuch z karbowanej tkaniny. Fartuch jest obszyty ozdobną pasmanterią. Taki fartuch, noszony często nawet do najbardziej reprezentacyjnych sukien, miał świadczyć o gospodarności i pracowitości kobiety, a ponadto odróżniał strój szlachecki od mieszczańskiego.

Ubioru dziewczyny dopełnia biały, rurkowany i mocno namarszczony kołnierz, czyli kryza. Kryza jest tak duża, że głowa dziewczyny wygląda na jej tle jak owoc na wielkiej tacy.

Patrycjuszka nosi ciężką złotą biżuterię. Z szyi zwiesza się jej gruby łańcuch o dużych okrągłych ogniwach. Drugi taki łańcuch opasuje smukłą talię dziewczyny. Przymocowano do niego pomander, czyli pojemniczek na pachnidło w formie małej buteleczki. Ponadto patrycjuszka ma na obu nadgarstkach szerokie bransolety. Wszystkie te ozdoby podkreślają wysoki status dziewczyny, ponieważ zgodnie z wydawanymi w XVI wieku ustawami antyzbytkowymi, ozdoby ze złota mogła przysługiwały tylko szlachcie oraz patrycjuszom.

Na dolnej listwie ramy portretu została umieszczona data – 1598 – oraz napis po łacinie: „W wieku lat 18”. Ten napis wraz z bogatym strojem patrycjuszki wskazują na to, że portret został wykonany z okazji ślubu dziewczyny. Na obrazie odnajdziemy także symboliczne znaki odnoszące się do głównego celu zamążpójścia, czyli do wydania na świat potomstwa. W prawej dłoni sportretowana dziewczyna trzyma owoc. Owoc ten jest identyfikowany przez różnych badaczy jako jabłko, granat, pomarańcza bądź pigwa. W każdym razie malarz wskazuje za pomocą tego elementu na płodność, życiodajność i energię. Metaforyczne przesłanie trzymanego w prawej ręce owocu wzmacnia jeszcze elegancki ruch drugiej dłoni dziewczyny. Delikatnie ujmuje ona palcami zwisający jej z szyi łańcuch tak, że gest ów kieruje uwagę odbiorcy nie tylko na bogactwo samej biżuterii, ale także na łono młodej patrycjuszki