Półkopek jest pięknym okazem monety renesansowej. To duża i gruba srebrna moneta o nominale 30 groszy − stąd określenie półkopek, czyli połowa kopy, która liczyła 60 sztuk. Odpowiadało to obrachunkowemu złotemu polskiemu. Złoty nie istniał wówczas w formie monety lub banknotu. Był jednostką obrachunkową, czyli w pewnym sensie walutą wirtualną. Jego wartość wynosiła 30 srebrnych groszy, co było wówczas niemało. Aby uprościć obliczenia związane z prowadzeniem ksiąg rachunkowych, poborem podatków czy wypłatą żołdu dla wojska, posługiwano się właśnie złotym polskim. Na awersie monety widnieje monogram królewski SA pod koroną oraz data wybicia 1564. Na rewersie znajduje się wielopolowa tarcza herbowa zwieńczona mitra książęcą. W środkowym polu tarczy widzimy Węża Sforzów (herb matki króla). Nad nim znajdują się herby: Polski (Orzeł), Litwy (Pogoń) i Żmudzi (Niedźwiadek), po którego lewej stronie widnieje herb księstwa kijowskiego (Archanioł Michał), a po prawej herb Wołynia (Krzyż prosty).
