Kolorowa, pionowa  fotografia przedstawia plac Solidarności i Europejskie Centrum Solidarności. W tle teren Stoczni Gdańskiej – wysokie, zakładowe dźwigi i zielone drzewa. Jest jasny, słoneczny dzień. 

Plac Solidarności zajmuje dolną część fotografii. To rozłożysta, brukowana przestrzeń z kilkoma asfaltowymi kręgami i biegnącymi promieniście alejkami. W centralnym punkcie placu powierzchnia jest spękana. Ze spękań wyrastają trzy monumentalne, stalowe krzyże, w rzeczywistości mają one 42 metry wysokości. Są ustawione w różnych kierunkach. Do ramion przybite są potężne, czarne kotwice. To Pomnik Poległych Stoczniowców 1970 roku. 

Projekt monumentu nawiązuje do symboliki chrześcijańskiej – śmierci i zmartwychwstania oraz wiary w zwycięstwo dobra nad złem. Gdańskie trzy krzyże przywodzą na myśl trzech stoczniowców zabitych przed Bramą nr 2 podczas pacyfikacji strajku w Grudniu 1970 roku. 

O upamiętnienie zabitych walczono od 1971 roku. Postulat ten wybrzmiał ponownie podczas strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku. Komunistyczne władze zmuszone były wydać zgodę na budowę monumentu. Wzniesiono go w dużej mierze ze składek społecznych, a budowę zakończono w rekordowo krótkim czasie trzech miesięcy. Krzyże zbudowali stoczniowcy i pracownicy innych zakładów Wybrzeża. 

Odsłonięcia pomnika dokonano 16 grudnia 1980 roku, w dziesiątą rocznicę krwawej pacyfikacji.

Przy placu Solidarności, na drugim planie zdjęcia, znajduje się budynek Europejskiego Centrum Solidarności. Został otwarty w sierpniu 2014 roku w rocznicę podpisania historycznego Porozumienia Gdańskiego. Masywna bryła budynku jest zwarta. Charakteryzuje się ostrymi liniami prostych lub pochyłych ścian. W elewacji gmachu widoczne są nieregularnie rozmieszczone poziome pasy okien. Ściany budynku obłożone są arkuszami blachy cortenowej. Corten to rodzaj stali niskostopowej, o podwyższonej odporności na warunki atmosferyczne. Na jej powierzchni, po wystawieniu na działanie powietrza i deszczu, samoczynnie pojawia się powłoka ochronna przypominająca rdzę. Pomarańczowo-brązowy kolor elewacji ma różne nasycenie wynikające z procesu utlenienia oraz gry cieni i światła. Zastosowany materiał nawiązuje do przemysłowego charakteru przestrzeni oraz historii Stoczni Gdańskiej.