Wypełniający całą elewację budynku mural przedstawia dziewczęcą syrenkę, która leży na prawym boku i spokojnie śpi. Syrenka ugięła prawą rękę w łokciu i opiera na niej głowę. Lewą ręką przytrzymuje pod pachą bordowego pluszowego misia, przygarniając go czule do siebie. Poza śpiącej przypomina układ ciała syreny z pomnika stojącego na Wybrzeżu Kościuszkowskim, jedynie ogon nie jest tak mocno wygięty. Ursynowska syrenka leży swobodnie, a kształt jej ogona przywodzi na myśl linię nóg osoby, która lekko zgina kolana, leżąc na boku.
Syrenka ma szczupłą, dziewczęcą sylwetkę i jasną, delikatną skórę. Nosi białą koszulkę na cienkich ramiączkach. Jej ogon także jest biały, a ponadto smukły i rozdwojony na końcu. Gdzieniegdzie zaznaczono na nim łuski.
Syrenia dziewczynka ma złociste, półdługie, rozwichrzone włosy, które falują i układają się tak, jakby ku tyłowi głowi zdmuchiwał je wiatr. Rysy twarzy syrenki są drobne. Nosek ma lekko zadarty.
Posłanie, na którym spoczywa śpiąca syrenka, kojarzy się z rzeką i plażą. Górna część elewacji budynku została pomalowana w poziome granatowe i białe cienkie paski, przywodzące na myśl marynarską koszulkę. Na tym tle leży ciemnoniebieska poduszka w białe gwiazdki, na której syrenka ułożyła głowę. Na wysokości talii śpiącej na mur naniesiono żółty poziomy pas, którego ziarnisty wzór przypomina piasek na plaży. Poniżej tego pasa rozlewają się fale rzeki, namalowane regularnymi falistymi niebieskimi liniami na białym tle. Między nimi umieszczono czarny napis Teligi 2. Mural domykają od dołu dwa kolejne pasy piasku w dwóch odcieniach żółtego.
W zamyśle autorki mural miał być humorystycznym rozprawieniem się z negatywnym stereotypem Ursynowa jako sypialni Warszawy.
