Łyżwę wykonano między IX a XII wiekiem. Została odkryta w Więcborku w powiecie sępoleńskim. Ma 24 cm długości.
Jest wykonana z kości zwierzęcej, prawdopodobnie piszczelowej – choć zdarzały się także łyżwy wykonane ze zwierzęcych żeber lub rogów. Najczęściej używano kości bydlęcych. Do wyrobu łyżew wybierano kości najbardziej proste, aby zapewnić jak największą powierzchnię przylegania, umożliwiającą gładkie sunięcie po lodzie.
W kości nawiercono dziurki, w których umieszczano rzemienie mocujące łyżwę do podeszwy obuwia. Kości nie poddawano innej obróbce – po przywiązaniu do butów od razu nadawały się do użycia.
W czasie użytkowania kości ścierały się, dlatego na powierzchni prezentowanej łyżwy widać spore spłaszczenie.
Łyżwy służyły do przemieszczania się po zamarzniętych rzekach lub jeziorach, stanowiły także atrakcyjną rozrywkę w zimowe dni. Reprezentują jeden z najczęściej odkrywanych kościanych artefaktów na bydgoskim grodzisku, podkreślając tym samym, że już w wiekach średnich nasi przodkowie szczególnie związani byli z płynącą tuż obok ich siedlisk Brdą.
