Ogród Różany to niewielkie założenie przylegające do południowego skrzydła pałacu. Powstał w XIX wieku na wzór włoskich ogrodów sekretnych. Były to małe ogrody ozdobne wyodrębniane z otoczenia, służące do kameralnego wypoczynku. W lecie ogród porastają historyczne odmiany róż. W Królewskim Ogrodzie Światła wegetujące rośliny zostały zastąpione przez 6 tysięcy sztucznych kwiatów. Gęsto wypełniają one kwatery tworząc dywany promieniujące różowym blaskiem.

Ogród leży na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu o bokach długości 45 na 55 m. Panuje w nim intymna atmosfera, ponieważ jest odgrodzony od pozostałych części parku niskimi murkami. Na środku ogrodu stoi fontanna, od której, w cztery strony, odbiegają  ścieżki. Alejki wyznaczają geometryczne kwatery. Okazałą dekorację, poza fontanną, stanowi rzeźba Wiktorii na pagórku w południowej części ogrodu.

Do Ogrodu Różanego wchodzi się przez podwyższony taras. Wejścia znajdują się po dwóch stronach  bliżej pałacu i nieco dalej na południe. Nad przejściami wznoszą się pergole z metalu. Stelaże o ażurowych dachach wygiętych w łuk wspierają się na czterech słupach. W ramach zimowej wystawy przy słupach ustawiono drzewa ze światełek. Ich korony łączą się u góry i zaplatają tworząc świetliste sklepienie. Na gałązkach kwitną różowe kwiaty zapowiadając, co czeka na gości w małym, oddzielonym ogrodzie.

Ogród Różany można podziwiać z podwyższonego tarasu lub przechadzając się ścieżką biegnącą wzdłuż skrzydła dawnej rezydencji królewskiej. Ścieżki między kwaterami zostały zagrodzone. Wszystkie kwatery są gęsto wypełnione sztucznymi różami, tworzą kwietne polany. Pojedyncze kwiaty wznoszą się na gumowych łodyżkach długości od 40 do 60 cm. Kwiatostany są wykonane z plastiku o niejednolitej fakturze przypominającej pozlepiane ziarenka ryżu. Część kwiatów jest biała, część jasno-różowa. Biały i różowy kolor płatków widać jedynie w świetle dziennym. Po zmroku kolor róż zależy od światła diody ukrytej między płatkami i oświetlającej kwiaty od środka. Żarówki zmieniają kolor – kolejne kwatery świecą się na fioletowo, różowo, pomarańczowo lub biało. Oświetlenie zmienia się w różnym rytmie. Momentami przejścia są łagodne, tak że przechodnie ledwo zauważają zmianę barw. Efektowne są chwile, gdy światła migają dynamicznie. Wydaje się, jakby przez kwieciste polany przepływały fale w różnych kolorach.

Jasnym akcentem w ogrodzie jest fontanna udekorowana białymi lampkami. Wodotrysk zdobi rzeźba nagiego chłopca z łabędziem, wzniesiona na cokole w kształcie kielicha. Z czaszy naczynia wypływają na cztery strony świetliste rurki. Imitując strumienie wody, wpadają do niecki wypełnione białymi diodami. Światełka migoczą, naśladują mieniącą się wodę.

Za fontanną, na pagórku, wznosi się posąg Wiktorii. Figura ma niemal 2 metry wysokości i przedstawia uskrzydloną boginię w zwiewnej szacie. Otoczona kwiatami, majestatyczna postać nabiera lekkości i gracji.

Ramy kompozycji Ogrodu Różanego są wyznaczone przez elementy znane z innych części wystawy światła. Wzdłuż wyniesionego tarasu przez który wchodzi się do intymnego założenia ciągnie się rząd cisów przyciętych w stożki i ozdobionych złotymi oraz białymi lampkami. Przy alejce stoją kandelabry płonące sztucznymi płomieniami. Żywopłot wokół pola z kwiatami oplatają złote lampki, wskazują one przebieg ścieżki.