Obiekt ze spektaklu Nadobnisie i koczkodany z 1973 r.
Kurnik to drewniana klatka w kształcie prostopadłościanu. Na dnie klatki leżą słoma i damski but.
Konstrukcja kurnika powstała z drewnianych listew grubych na kilka centymetrów. Drewno zostało pomalowane czarną farbą, a dno klatki zostało wykonane z czarnej sklejki. Na konstrukcji rozpięta jest popielata, metalowa siatka o drobnych oczkach. Taką samą siatką ograniczone jest sześcioro otwieranych drzwiczek, które znajdują się po bokach oraz na górze klatki. Podczas spektaklu w kurniku była przetrzymywana księżna Kremlińska.
Drzwiczki otwierano, gdy księżna była wkładana do środka lub z niego wyciągana. Klatka ma cztery kółka, które umożliwiały przesuwanie jej po scenie.
Leżąca w kurniku słoma jest rozrzucona jakby niedbale i nie pokrywa całego dna. Na słomie leży przewrócony damski but. Jest on wykonany z beżowej skóry, ma sznurowanie za kostkę i obcas.
Spektakl Nadobnisie i koczkodany należał do etapu twórczości zwanego Teatrem Niemożliwym. W założeniu widz miał odczuć niemożność ogarnięcia natłoku występujących jednocześnie elementów, a przez to niemożność odczytania całości przedstawienia.
