Instalacja artystyczna „Kładka Pamięci” ustawiona została w miejscu dawnego, drewnianego mostku dla pieszych. W czasie II wojny światowej łączyła ze sobą dwie strony żydowskiego getta. Mieszkańcy getta nie mogli chodzić ulicą znajdującą się pod kładką, dlatego zbudowano dla nich przejście górą. Kładka została rozebrana na części w roku 1942 r., gdy przestała być potrzebna. Żydów, którzy tu wtedy mieszkali, wyrzucono z domów i zamordowano w obozach koncentracyjnych. Dzisiejsza instalacja została wybudowana abyśmy nie zapomnieli o tamtych wydarzeniach i ludziach, którzy musieli korzystać z kładki.
Instalacja artystyczna składa się z dwóch par słupów wysokich na 10 metrów każdy. Jest jasnozielona. Słupy ustawione są dokładnie w miejscu, w którym dawniej stał mostek. Dwa słupy stoją po jednej stronie ulicy, a kolejne dwa – po drugiej stronie ulicy. Słupy połączone są ze sobą światłowodami, które świecą nocą. Światłowody to cienkie kable, które przewodzą prąd. Kable ciągną się nad ulicą, na wysokości dawnego przejścia dla pieszych.
W dwóch słupach, na dole zamontowano metalowe skrzynki z dziurami na oczy. Można przez nie zajrzeć do środka i obejrzeć czarno-białe zdjęcia, które pokazują jak wyglądało to miejsce w czasie wojny. Podczas zaglądania do skrzynki można też usłyszeć nagrane dźwięki z tamtych czasów: hałas ulicy, dzwonek przejeżdżającego tramwaju, śpiew żydowskiego kantora. Kantor w religii żydowskiej jest odpowiednikiem organisty w kościele chrześcijańskim, który śpiewa pieśni podczas uroczystości religijnych.