Karło to krzesło bez oparcia, mające jednak podłokietniki. Przypomina nieco kształtem dwie pary szeroko rozwartych obcęgów, między którymi umocowano płaskie siedzisko.

Gdańskie karło wykazuje podobieństwo do reprezentacyjnych mebli włoskich i jest bardzo bogato zdobione. Wspiera się na czterech lwich łapach, a rolę podłokietników pełnią cztery pełnoplastyczne lwie głowy, zwrócone do nas profilem. Głowy i łapy stanowią odpowiednio górne i dolne zakończenia esowatych nóg karła, które krzyżują się pod siedziskiem. Na skrzyżowaniu każdej z par nóg umieszczono rozetę, a same nogi pokryto dekoracją z liści akantu oraz karbowanych taśm zwiniętych w woluty.

Głowy lwów są kwadratowe i poryte zmarszczkami, a lwie pyski mają niemal ludzki wyraz. W półotwartych paszczach zaznaczają się ostre zęby. Uszy o kształcie migdałów ciasno przylegają do głów, a fryzowane grzywy spływają po karkach zwierząt jak żaboty. Łapy lwów są mocarne i zaopatrzone w potężne pazury.

Siedzisko karła jest prostokątne, obite skórą. Skórę przytwierdzono do siedziska za pomocą gwoździ tapicerskich z łebkami w kształcie małych rozetek.