Fotografię wykonano w studyjnym atelier nieznanego zakładu fotograficznego w II Rzeczpospolitej. Okres powstania zdjęcia datowany jest na lata 1936-1939. Wymiary fotografii to 13,7 cm x 8,4 cm. Zdjęcie znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska w Białymstoku.

Fotografia przedstawia żołnierza polskiego stojącego na tle ciemnej ściany. Zdjęcie jest czarno-białe. Zachowane jest w dobrym stanie. Na fotografii widoczne są zagięcia rogów i zgięcie w dolnej jej części.

Sfotografowany żołnierz stoi przodem do widza. Jest w lekkim rozkroku, patrzy na wprost, ręce opuścił swobodnie, a w lewej dłoni trzyma kordzik. Mężczyzna jest młody, ma ok. 30 lat. Jest gładko ogolony. Ma delikatnie odstające uszy, oczy nieduże, szeroko otwarte. Nos ma wąski i krótki. Usta zamknięte. Żołnierz ma na głowie beret i gogle. Ubrany jest w dwurzędową kurtkę skórzaną z postawionym kołnierzem. Spod niej widoczna jest kurtka mundurowa. Na jej kołnierzyku znajduje się wężyk. Żołnierz przepasany jest jednobolcowym pasem. Po prawej stronie do pasa przypięta jest kabura, z której wystaje sznur. Ze sznura przypiętego do pistoletu utworzona jest pętla. Sznur przełożony jest przez szyję żołnierza. Z lewej strony do pasa przypięte są rapcie, czyli skórzany pasek służący do zawieszania przy pasie broni białej. Przez lewe ramie przewieszony jest pasek od torby raportówki, którą żołnierz ma za sobą. Mężczyzna ma na sobie spodnie i długie skórzane buty. Stoi na dywanie w symetryczne wzory kwiatowe. Na drugim planie umieszczone jest fotograficzne ciemne tło z jasnymi mazaniami.

Fotografia przedstawia kaprala Romana Puciłowskiego, żołnierza jednostek pancernych lub zmotoryzowanych Wojska Polskiego okresu międzywojennego. Jednym z rodzajów broni Wojska Polskiego były bronie pancerne. Jeden z tego typu oddziałów stacjonował w Grodnie i nosił nazwę 7. batalionu pancernego. Wyposażony on był między innymi w czołgi 7 TP, Renault R-35 i inne pojazdy pancerne np. tankietki. Były również oddziały wyposażone w pociągi pancerne.