Autor tworząc ten wizerunek odwołał się do zasady klasycznego popiersia, nadając przez ujęcie w ¾ zadumanej portretowanej, układ ręki podpierającej pochyloną głowę, zaakcentowanie diagonalnego układu kompozycji całości dynamicznego, ekspresyjnego charakteru. Akcentuje to także chropowatość, fakturowe rozwiązanie powierzchni rzeźby zasadą non finta czyli zerwanie z idealnym, perfekcyjnym wykończeniem.

Dzieło przedstawia Jadwigę Mrozowską [Toeplitz-Mrozowską]  (1880-1966) wybitną aktorkę krakowską, podróżniczkę. Występy w latach 1900-1918 na deskach scen m.in.:  Krakowa, Lwowa, Łodzi, Warszawy przyniosły jej uznanie tak jako aktorki ale i stała się bohaterką ówczesnego życia towarzyskiego. Aktorka była „muzą” m.in. dla Witolda Wojtkiewicza, Tadeusza Boya-Żeleńskiego.