„Jacek i Agatka” to pierwsza dobranocka w historii polskiej telewizji, nadawana od 1962 roku przez jedenaście lat. Zrodziła się z pomysłu Wandy Chotomskiej – znanej autorki książek dla dzieci.
Tytułowy Jacek, mały psotnik z mnóstwem piegów na buzi, sprawiał niemało kłopotów starszej siostrze Agatce. W rolach Jacka i Agatki występowały pacynki, zaprojektowane przez plastyka Adama Kiliana.
Dobranocka bardzo spodobała się dzieciom. W sprzedaży pojawiło się wiele zabawek przedstawiających Jacka i Agatkę, a nawet seria kosmetyków dla dzieci z ich podobiznami: mydełko, krem, olejek, mleczko i szampon.
W rzeszowskim muzeum można zobaczyć prawdziwe pacynki, które dzieci oglądały w telewizji. Są bardzo podobne do siebie – i nic dziwnego, bo przecież Jacek i Agatka to rodzeństwo. Oboje mają okrągłe drewniane głowy, trochę większe od piłeczek pingpongowych. Każda głowa ma na dole specjalny otwór, w którym mieści się palec wskazujący dłoni. W telewizji była to dłoń pani animatorki, obleczona w czarną rękawiczkę. Dzięki niej pacynka poruszała się jak żywa. Palec wskazujący udawał szyję, a kciuk i palec środkowy udawały ręce. W muzeum pacynki są nałożone na palce drewnianych dłoni w czarnych rękawiczkach.
Głowy Jacka i Agatki mają jasny kolor, podobny do koloru skóry człowieka. Czarną farbą namalowano na nich: włosy, oczy, noski i uśmiechnięte buzie. Oczy są okrągłe. Każde ma pośrodku białą kropkę.
W przeciwieństwie do Agatki, Jacek ma piegi, zaznaczone po obu stronach buzi czerwonymi kropkami. Ma też inną niż siostra fryzurę – krótką, z równo obciętą, sczesaną na dół grzywką. Co ciekawe, Agatka, choć jest dużo spokojniejsza od niesfornego Jacka i lubi porządek, grzywkę ma nieco rozwichrzoną. Za to jej warkoczyki są starannie zaplecione i związane czerwonymi kokardami. Kokardy, podobnie jak włosy, są namalowane.
Pod szyją Agatka i Jacek mają białe kołnierzyki. Do tego czarne ubrania z rękawiczek… Bardzo elegancko!
