Wóz gospodarski, kołowy, parokonny, bezrozworowy. Szerokość toru 129 cm, koła o wysokości przednie 77 cm, tylne 125 cm, szerokość osi 115 cm. Handlarki używane były od XIX wieku. Wozy do specjalnych celów: do przewozu bydła, różnych towarów i transportu mleka w konwiach do mleczarni.
Podwozie z drewnianymi kołami. Wieniec z giętych dzwon składających się z sześciu części długich na dwie szprychy. Na każde dzwono przypadają dwie z dwunastu szprych. Tuleja (buks) żelazna.
Podwozie tylne – oś żelazna, w środku przekrój kwadratowy. Oś połączona przy kołach z dwoma poprzecznymi resorami, a każdy z nich z trzecim. Resor pojedynczy. Główne pióro resoru ma po obu końcach zawinięte ucho. Brak rozwory. Na podwoziu tylnym oparta skrzynia drewniana dla bydła.
Podwozie przednie – oś żelazna o przekroju kwadratowym, poszerzona. Dwa resory poprzeczne połączone uchem z trzecim. Resory przednie złożone z sześciu piór. Śnice przednie, drewniane krótkie, połączone z krótką podejmą. Na śnicach umieszczona żelazna tarcza skrętu. Śnice zakończone z przodu orczycą okutą.
Urządzenie zaprzęgowe parokonne. Wpust na dyszel. Orczyca stała (107 cm). Orczyki nie okute (78 cm).
Nadwozie specjalne. Ławka dla woźnicy 105×55 cm, drewniana. Pod ławką schowek. Wokół ławki drut żelazny. Na przodku światełka odblaskowe oraz wpust żelazny do bata. Z lewej strony ławki wpust do latarni powozowej. Skrzynia do bydła złożona z bokówek i dennicy złączonych na stałe. Tył z zasuwą do wyjmowania. Bokówki (110×220) przymocowane do dennicy czterema drutami żelaznymi. Lewa bokówka posiada otwierane drzwiczki. Hamulec przyciskowy przymocowany z prawej strony skrzyni, wykonany z drutu żelaznego. Złożony z korby, dwóch ramion i klocka z twardego drewna.
