Fotografia powstała w ramach cyklu „Gestykulacje” prezentującego dłonie wykonujące różne gesty na białym lub czarnym tle. Składanie i rozkładanie rąk, zaciskanie i otwieranie pięści, łączenie i rozdzielanie palców, skręt nadgarstków, odliczanie – to niektóre z ruchów, które Dłubak dokumentował. Dłonie sfotografowane zostały w seriach podzielonych na dwanaście, szesnaście lub dwadzieścia cztery zdjęcia. Kolejne ujęcia różnią się nieznacznie od siebie. Cykl zachęca do refleksji o kontekstualny charakter gestów, możliwość wpływu na ich znaczenie i przekaz emocjonalny.
Zbigniew Dłubak to polski malarz, teoretyk sztuki. Był znaczącą postacią polskiego środowiska fotograficznego po 1945 roku. Zadebiutował w 1948 roku indywidualną wystawą fotograficzną, na której pokazał abstrakcyjne fotografie bromowe opatrzone poetyckimi tytułami. W tym czasie poznał Władysława Strzemińskiego i Henryka Stażewskiego, którzy w istotny sposób wpłynęli na jego poglądy artystyczne. Przez wiele lat był redaktorem miesięcznika „Fotografia”. W latach pięćdziesiątych całkowicie porzucił początkowy, eksperymentalny kierunek fotografując rzeczywistość: pejzaże miejskie i podmiejskie, widoki z okien mieszkania i pracowni. Od schyłku lat pięćdziesiątych większość fotografii wykonywał zdjęcia przedmiotów czy i fragmenty pomieszczeń, a od lat sześćdziesiątych również studyjne akty. Ważnym punktem odniesienia w jego twórczości były rozważania z zakresu zależność między znakiem i znaczącym. Od 1970 rozpoczął badania znaku w ramach fotograficznego cyklu „Gestykulacje”. Od początku lat osiemdziesiątych ponownie zainteresował się percepcją, asymilacją i pamiętaniem obrazów. Realizował wówczas aż do końca życia fotograficzno-malarski cykl pod nazwą „Asymetria”.
