Dziewczyna siedząca w fotelu to Lucie Esnault Córka ślusarza. Mieszkała w tej samej dzielnicy Paryża, w której swoją pracownię miał Jacques Émile Blanche. Często mu pozowała. Powstałe prace są więc swoistym dokumentem jej życia, ale także twórczej drogi i artystycznych poszukiwań malarza.
Obraz to zbliżenie na siedzącą na krześle dziewczynkę. Znajduje się ona w pokoju i wypełnia niemal cały kadr obrazu. Krzesło jest czarne, o prostych liniach.
Dziewczynka jest zwrócona do nas prawym bokiem, siedzi lekko zsunięta z krzesła. Brodę zbliża do klatki piersiowej i patrzy w dół. Ma brązowe, rozpuszczone włosy. Prawą rękę opiera na podłokietniku, lewą na rozłożonej na kolanach kartce z rysunkami. Na stopach, opartych na poprzeczce łączącej nogi krzesła, ma czarne skarpetki oraz czarne półbuciki. Dziewczynka ubrana jest w jasnoniebieską sukienkę z rękawami ¾ rozszerzającymi się u dołu. Na podłodze, z prawej strony, leży pod skosem dywanik. Na nim znalazł się biały kapelusz z wstążką spływającą na chodniczek. Na drugim planie, z prawej, przy ścianie wyłożonej boazerią koloru miodowego stoi fotel. Jest wiklinowy. Na oparciu ma beżową poduszkę w kwiatowy wzór. W prawym dolnym rogu obrazu widnieje sygnatura: 89 J.E. Blanche.
Jacques Émile Blanche nie zdobył formalnego wykształcenia artystycznego. Pobierał lekcje u Henriego Gervex’a i Ferdinanda Humberta Przede wszystkim poświęcił się twórczości portretowej. Wykonywał także pejzaże, sceny we wnętrzach oraz martwe natury. Pracował w Paryżu oraz w Londynie. Ojciec artysty prowadził znaną klinikę psychiatryczną. Wielu jej pacjentów stawało się mecenasami artysty. Dzięki artystycznej atmosferze rodzinnego domu i rodzinnym koneksjom Blanche stał się znaną postacią w kręgach ludzi kultury. Jego przyjaciółmi byli m.in. malarze: Degas Renoir Whistler oraz pisarze: James i Proust
