Włodzimierz Pawlak stworzył swoją pracę „Dwadzieścia jeden kościołów” w roku 1988, jest to obraz o wymiarach 135 centymetrów wysokości i 190 centymetrów szerokości. Właścicielem dzieła jest warszawska Zachęta-Narodowa Galeria Sztuki.
Obraz w pierwszej chwili przywołuje na myśl kartkę z podręcznika lub encyklopedii – przedstawia zestaw różnych typów budynków kościelnych. Od wzorcowej podręcznikowej karty różni go jednak szkicowy rysunek i fakt niedokończenia, zatem po chwili nasuwa się skojarzenie ze szkolnym zeszytem ćwiczeń. Czy ten obraz miał być wzornikiem, czy ćwiczeniem architektoniczno-kulturowym? Czy temat i liczba budynków są przypadkowe? Praca wpisuje się w cykl Tablic dydaktycznych malowanych w latach 1987-1988, na których artysta pokazuje zestawienia motywów, danych, znaków pobranych z otaczającej kultury, historii sztuki. Agnieszka Szewczyk pisze: „Ile jest w stanie pomieścić i znieść przestrzeń obrazu, jak bardzo można nawarstwiać przedstawienia – te problemy podejmowały »Tablice dydaktyczne«. Pawlak zajmował się w nich raczej warstwą treściową – tym, co można pokazać na płótnie”.
