Fryderyk Chopin urodził się w 1810 roku w Żelazowej Woli. Rodzina Chopinów zajmowała pomieszczenia oficyny dworu hrabiów Skarbków – skromnego budynku o charakterze mieszkalno-gospodarczym, gdzie obecnie znajduje się wystawa. Pochodzi on prawdopodobnie z trzeciej albo czwartej ćwierci XVIII wieku. Mikołaj Chopin, ojciec kompozytora, imigrant z Francji, był guwernerem dzieci Skarbków, a matka, Justyna z Krzyżanowskich – zubożała szlachcianka, rezydowała we dworze. Jesienią 1810 roku rodzina wyprowadziła się do Warszawy, gdzie kompozytor spędził pierwszą połowę swojego życia. Żelazowa Wola pozostawała miejscem letnich i świątecznych wyjazdów rodziny Chopinów.
Do lat 30. XX wieku z majątku Skarbków przetrwała tylko oficyna, ale z jej oryginalnego wyposażenia z czasów Chopinów nie zachowało się nic. W okresie międzywojennym wyremontowano ją i nadano cechy polskiego dworu poprzez dobudowanie ganku kolumnowego. Wykreowano w ten sposób szlachecki dom, wokół którego zaprojektowano modernistyczny park-pomnik ku czci Chopina.
