W zbiorach Galerii Labirynt w Lublinie znajduje się 9 fotografii Józefa Robakowskiego, które są częścią pod tytułem “Sztuka to potęga”. Wszystkie to czarno-białe odbitki wykonane w technice żelatynowo-srebrowej. Zostały wykonane w latach 1984-1985.
Józef Robakowski jest artystą intermedialnym, ale do najczęściej używanych przez niego technik artystycznych należą: videoart i fotografia. W swoich pracach niejednokrotnie poruszał kwestię relacji między twórcą a używanym przez niego medium, uważając “maszynę za element kreacji”. Jego twórczość cechuje również przewrotność, ironia i mistyfikacja oraz częste odwołania do zastanej sytuacji społeczno-politycznej.

W cyklu czarno-białych fotografii “Sztuka to potęga” artysta sportretował siebie trzymającego w prawej dłoni różne przedmioty znane z codzienności, między innymi: oponę, dzbanek, chusteczkę czy krzesło. Robakowski prezentuje nagi tors, demonstruje silnie owłosioną, postawną sylwetkę, a twarz o poważnym wyrazie unosi dumnie do góry. Tego typu przedstawienie kojarzy się z propagandowymi obrazami i pomnikami socrealizmu. W krajach socjalistycznych sztuka była narzędziem indoktrynacji w rękach władzy, a w przypadku cyklu “Sztuka to potęga” artysta odwrócił kolejność tego systemu. Użył socrealistycznych środków formalnych do promowania sztuki jako pojęcia wolnego od politycznych konotacji, związanych z prostotą i codziennością każdego człowieka.

Józef Robakowski jest z wykształcenia historykiem sztuki. Jego dzieła są pełne rozważań na temat jej funkcji i roli artysty.  Poprzez cykl “Sztuka to potęga” obnażał i wyśmiewał komunistyczny aparat manipulacji świadomością odbiorcy, a także sprzeciwiał się używaniu twórczości artystycznej w celach propagandowych.

 

—

Józef Robakowski (ur. 1939 w Poznaniu) jest artystą, historykiem sztuki, autorem filmów, cykli fotograficznych, zapisów video, rysunków i instalacji. Studiował historię sztuki i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi, gdzie w latach 1970 -1981 był wykładowcą i kierownikiem Zakładu Fotografii i Reklamy Wizualnej. W 1995 roku powrócił do pracy na tej uczelni. Obecnie prowadzi tam pracownie działań multimedialnych. Jest współzałożycielem grup artystycznych podejmujących eksperymentalne działania, m.in. powołanego w 1970 roku w Łodzi zespołu pod nazwą Warsztat Formy Filmowej.