Obraz przedstawia jednego z synów artysty – Juliusza lub Stanisława. Był też tytułowany „Chłopiec stajenny na koniu”.
Temat jeźdźca, podobnie jak pomnik czy portret konny, ma długą tradycje ikonograficzną. Wizerunki konne wodzów i władców skupiały w sobie wątki rycerskiej legendy, symbolizowały heroizm, dzielność, triumf.
Portrety dzieci na osiołkach, kucykach i koniach zasługują na specjalną uwagę wśród wizerunków malowanych przez Michałowskiego. Często są inspirowane barokowym portretem konnym, lub też mają charakter realistyczno -rodzajowy.
Pobyt na wsi otwarł kolejny, nowatorski etap w twórczości malarza. Nietypowy jak na artystę tryb życia ziemskiego gospodarza stał się źródłem wielu inspiracji dla jego twórczości. Malował w plenerze, a do obrazów pozowali mu okoliczni mieszkańcy i służba. Był wybitnym animalistą – zwierzęta w jego obrazach i rysunkach prezentowały określoną rasę. Styl wyróżniała dynamika ruchu, impastowa faktura i impresyjna kolorystyka. Szkicowo zaznaczone tło potęguje wrażenie monumentalności przedstawienia, a pod pozorami szkicowej formy kryje się znakomite opanowanie malarskiego warsztatu.