Czarno-biała fotografia przedstawia instalacje przemysłowe Zakładów Azotowych w Mościcach. Kwadratowy kadr jest wypełniony industrialną kompozycją złożoną z trzech potężnych zbiorników i łączących je instalacji oraz ogromnej, zakrzywionej rury.

Fotografia dokumentuje etap prac z rozbudowy Zakładów Azotowych w Mościcach koło Tarnowa. Na zdjęciu ukazano ogromną rurę odprowadzającą oraz trzy potężne zbiorniki. Okrągły wylot rury ułożonej na ziemi znajduje się na pierwszym planie. Rura zakręca w prawo. Za nią zlokalizowane są trzy jednakowe kotły w kształcie pionowych walców ustawione na wspólnym betonowym postumencie. Zbiorniki  stoją w stosunkowo niewielkich odległościach względem siebie. W tle widoczne są dalsze zabudowania fabryczne. Zarówno rurę, jak i zbiorniki wykonano z poziomych prostokątnych kawałków blachy, której faktura odbija światło. W sfotografowanych budynkach i instalacjach dominują podziały pionowe i poziome, proste linie i koła. Taki dobór form i kadru przez Tadeusza Sumińskiego skutkuje stworzeniem obrazu miejsca odrealnionego. Zdjęcie pokazuje krajobraz industrialny zbudowany przez człowieka, lecz pozbawiony całkowicie jego wizerunku. W nowoczesnej fabryce to maszyny, a nie fizyczna praca robotników jest podstawą rozwoju przemysłu. Ukazane na fotografiach budynki kombinatu chemicznego, powstały w ramach rozbudowy Zakładów Azotowych w latach sześćdziesiątych XX wieku. Cykl zdjęć ukazujących zakłady azotowe powstał podczas pracy Sumińskiego dla miesięcznika „Polska” („La Revue Polonaise”), przeznaczonym do dystrybucji w krajach Afryki i Azji. Sumiński fotografował dla magazynu między innymi zakłady przemysłowe, wizyty dyplomatyczne, wystawy sztuki i rzemiosła, wydarzenia o tematyce rozrywkowej czy pejzaże.

Tadeusz Sumiński był polskim fotografem. Karierę rozpoczął w 1954 jako fotoserwisant w Centralnej Agencji Fotograficznej. Następnie pracował dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, należał także do Związku Polskich Artystów Fotografików i Klubu Fotografii Prasowej. Jako fotograf pracował do 1964 roku dla miesięcznika „Polska” po czym rozpoczął samodzielną działalność. Był ceniony i nagradzany w Polsce i za granicą. Otrzymał kilkadziesiąt nagród oraz liczne wyróżnienia za działalność na polu popularyzacji fotografii.    Przez większość życia był związany z Warszawą. Dokumentował także swoje liczne podróże do Włoch, Niemiec, Francji czy Mongolii. W Polsce z upodobaniem fotografował Białostocczyznę, Mazury, Suwalszczyznę.