Rzeźba „Bachus siedzący na beczce” znajduje się w zbiorach Działu Winiarskiego zielonogórskiego muzeum i prezentowana jest w Muzeum Wina – stałej ekspozycji ukazującej winiarskie tradycje miasta i regionu. Przedstawia młodego Bachusa siedzącego okrakiem na beczce.
Rzeźba została wykonana prawdopodobnie w kręgu kultury niemieckiej, być może w Gdańsku, na przełomie XIX/XX w. Podobne przedstawienia ukazujące Bachusa w różnym wieku, wykonane w różnych materiałach były popularne w Europie w XVIII i XIX w., choć znane były już dużo wcześniej.
Rzeźba jest odlana z brązu i posiada charakterystyczny dla tego stopu metali kolor.
Bachus w zielonogórskiej rzeźbie przedstawiony został jako młody, nagi i pulchny chłopiec z kędzierzawą czupryną. Ten typ przedstawienia przypomina trochę barokowe putto. Jej dynamika została ukazana w geście Boga wina – w lewej ręce trzyma on triumfalnie kielich a w prawej butelkę.
Beczka, na której siedzi Bachus, stoi na czterech nóżkach. Jest lekko żłobiona po bokach i udekorowana kiściami winogron. Z przodu ma zamocowany kranik, z tyłu wlot.
Bachus, czyli rzymski odpowiednik greckiego Dionizosa to postać fascynująca twórców od wieków. Jego podobizny wykonywali najwięksi artyści europejscy, min.: Caravaggio, Michał Anioł, Velazquez, Rubens, Poussin. Postać ta stała się także niezwykle ważną inspiracją dla filozofii Fryderyka Nietschego. Ograniczanie Bachusa jedynie do roli patrona wina i winorośli jest błędem. W mitologii antycznej Dionizos stawał się bowiem archetypem życia niezniszczalnego.
Obiekt został pozyskany do Muzeum w 2001 r.
