“Artemida” to odlew gipsowy kopii rzymskiej z I‒II w. n.e., według greckiego oryginału rzeźby przypisywanej Leocharesowi z IV w. p.n.e., powstała prawdopodobnie pod koniec XVIII wieku. Jest to figura przedstawiająca korpus kobiecego ciała od szyi do ud o wymiarach 81 centymetrów wysokości, 50 centymetrów szerokości i 31 centymetrów głębokości. Znajduje się w Królewskiej Galerii Rzeźby Stanisława Augusta. Rzeźbę można poznawać przez dotyk.
Rzeźba przedstawia Artemidę boginię polowań, lasów i zwierząt. Córkę Zeusa i Leto, bliźniaczą siostrę Apolla, należącą do grona dwunastu najważniejszych bóstw olimpijskich. W ikonografii utrwalił się jej wizerunek w krótkiej drapowanej szacie, z upiętymi włosami i atrybutami: z łukiem i strzałami, w towarzystwie jelonka lub psa.
Pierwowzór dla gipsowego odlewu z Królewskiej Galerii stanowi zaginiona grecka rzeźba bogini z IV w. p.n.e. przypisywana Leocharesowi. Posąg znany z przekazów źródłowych oraz rzymskiej kopii z I lub II w. n.e., znajduje się w Luwrze. Pełnopostaciowa rzeźba zwana „Dianą z Wersalu” ukazuję boginię w ruchu, z wysuniętą do przodu lewą nogą. Prawą ręką sięga do kołczanu po strzały, a lewą dotyka poroża jelonka. Ubrana jest w jednakowe szaty jak Artemida z kolekcji łazienkowskiej. W Pałacu na Wyspie prezentowana jest także inna nowożytna rzeźba z wizerunkiem bogini, popiersie Diany dłuta Jeana-Antoine’a Houdona, wybitnego francuskiego rzeźbiarza doby klasycyzmu.
