Antepedium to bogato zdobiona zasłona mensy ołtarza chrześcijańskiego. Okrywa ołtarz od frontu i może być zrobiona z metalu, haftowanych tkanin, drewna lub wytłaczanej skóry. Zwykle na zasłonie umieszcza się sceny ewangeliczne lub motywy, które symbolicznie nawiązują do Ofiary Chrystusa.
Antepedium z Muzeum w Lesznie zostało wykonane z sześciu fragmentów jedwabnego atłasu o ciepłej, żółtej barwie. Na zasłonę naszyto różnobarwne aplikacje. Osiami kompozycyjnymi tkaniny są bukiety kwiatów umieszczone w fantazyjnych wazonach lub przewiązane czerwoną wstążką. Bukiety są złożone z róż, goździków, irysów, tulipanów, a także gałązek dębu z żołędziami. Rośliny te mają swój wymiar symboliczny: róże wskazują na przelaną krew i rany Chrystusa; goździk, za sprawą podobieństwa kształtu swego owocu do gwoździa, stał się znakiem Męki Zbawiciela; wiązany z tęczą irys może być interpretowany jako symbol pojednania między Bogiem a człowiekiem – tulipany zaś oznaczają życie wieczne. Z kolei dąb wyraża majestat, potęgę i triumf.
Między bukietami umieszczono wyobrażenia okazałych, reprezentacyjnych budynków, stojących nad wodą bądź otoczonych ogrodami. Jedna ze scen przedstawia zamek oraz miasto otoczone fosą i murami obronnymi. Przed budynkiem z wieżą znajduje się tryskająca wodą fontanna. Do kolejnej budowli dostępu strzeże potężna brama, w oddali zaś ukazano taras udekorowany obeliskiem oplecionym wicią rośliną. Obok następnego budynku na falach morza kołysze się żaglowiec.
Także wizerunki miast mogłyby być interpretowane symbolicznie jako reprezentacje raju bądź Jerozolimy Niebiańskiej. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż styl tych zdobień nawiązuje do popularnych w pierwszej połowie XVIII wieku dekoracyjnych połączeń elementów architektury z naturalistycznie oddanymi kompozycjami kwiatowo-owocowymi inspirowanymi sztuką Azji. Takie kombinacje elementów pojawiały się między innymi na tkaninach, z których szyto suknie. Bardzo prawdopodobne jest, że antepedium powstało z fragmentów sukni zapisanej kościołowi w testamencie.
Kościół św. Jana w Lesznie był w XVIII wieku świątynią parafialną dla członków wspólnoty ewangelicko-reformowanej. Należeli do niej nie tylko mieszkańcy Leszna, ale także reprezentanci okolicznej szlachty. Zachowane źródła poświadczają, że niektórzy z nich, m. in. Złotniccy, Dziembowscy, Bronikowscy łożyli na utrzymanie świątyni i fundowali jej wyposażenie.
Antepedium do 1945 roku znajdowało się w kościele św. Jana w Lesznie, a następnie zostało wywiezione przez hitlerowców do Herrnhut (Niemcy, Saksonia). Po odzyskaniu jest od 1962 roku częścią kolekcji Muzeum.
