Czarno-biała, pozioma fotografia przedstawia scenę ze strajku przedstawicieli służby zdrowia, oświaty i kultury. Odbył się on w Gdańsku w listopadzie 1980 roku. Grupa kilkunastu osób, głównie mężczyzn, stoi ciasno w jednym z pomieszczeń Urzędu Wojewódzkiego. Niektórzy klaszczą. W centrum stoi niska i szczupła kobieta ubrana w ciemną spódnicę i żakiet. Na kołnierzyku żakietu z lewej strony ma przypięty okrągły biały znaczek z napisem „SOLIDARNOŚĆ”. Nosi duże okulary w czarnych oprawkach, a głowę zdobi okrągły toczek. Uśmiecha się dyskretnie i patrzy na zgromadzonych wokół niej ludzi.
Utrwalona na fotografii kobieta to Anna Walentynowicz – słynna pracownica Stoczni Gdańskiej im. Lenina i działaczka Solidarności.
Jej postać wyrasta ponad głowy zebranych, ponieważ stoi na ławie lub niskim stoliku. Niewielki krok w przód groziłby rozbiciem szklanek i butelek, które stoją przed nią.
Za jej plecami, po lewej stronie, na białej ścianie wyraźnie widać ówczesne godło Polski – białego orła bez korony na ciemnym tle.
Pomimo sierpniowego zwycięstwa i ukonstytuowania się nowego niezależnego związku zawodowego NSZZ Solidarność, władze PRL ociągały się z wprowadzeniem zapowiadanych zmian i wypełnieniem obietnic. Mając w pamięci doświadczenia społecznej solidarności z sierpnia, 7 listopada 1980 roku przedstawiciele służby zdrowia, oświaty i kultury rozpoczęli okupację sal w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. Żądano podwyżek płac i zwiększenia nakładów na sferę budżetową. W poparciu dla żądań strajkujących studenci Akademii Medycznej w Gdańsku podjęli strajk solidarnościowy na uczelni. Poparcie dla protestu wyrażali też byli uczestnicy strajków sierpniowych. Okupacja Urzędu Wojewódzkiego zakończyła się 16 listopada podpisaniem porozumień z odpowiednimi komisjami resortowymi.
