W skałach wapiennych, które tworzyły się w środowisku wodnym, bardzo często znajdujemy skamieniałe szczątki zwierząt lub roślin. Skały o których mowa, w okolicy Kazimierz Dolnego, tworzyły się w erze mezozoicznej w okresie kredy. Działo się to ponad 65 mln. lat temu. Jednych z najbardziej popularnych organizmów ówczesnego morskiego świata były głowonogi, nazywane amonitami. Posiadały one spiralnie zwiniętą, bocznie spłaszczoną muszlę podobną do muszli obecnie żyjącego łodzika. Podobnie, jak żyjące współcześnie głowonogi, amonity odznaczały się wysoką inteligencją, dobrze rozwiniętym wzrokiem oraz dużą zwinnością i szybkością. Poszczególne gatunki amonitów różniły się między sobą kształtem i wielkością. Część tych zwierząt miała muszlę nieregularnie zwiniętą, a jeszcze inne częściowo wyprostowaną. Niektóre osiągały imponujące rozmiary przekraczające dwa metry, inne natomiast miały zaledwie kilka centymetrów. Największy okaz amonita znaleziony w Polsce miał ok 1.5 metra średnicy. Wraz z końcem kredy, amonity podobnie jak belemnity czy gigantyczne mozzazaury wyginęły bezpowrotnie. Dziś szczątki tych zwierząt możemy oglądać tylko w postaci skamieniałość.