Tekst: Monika Kozioł / Konsultacja: Anna Jankowska i Agnieszka Szarkowska.
Opis zrealizowano w ramach projektu „Sztuka współczesna dla wszystkich” (Open Art), finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju z programu Innowacje Społeczne.

Rzeźba 7+1 Mirosława Bałki powstawała w latach 1998/2011. Składa się z ośmiu brunatno-pomarańczowych walców solnych, każdy o średnicy 90 centymetrów i wysokości około 31 centymetrów. Walce osadzono w kwadratowych, betonowych osłonach o wymiarach 120 na 120 centymetrów każdy. Poszczególne elementy ustawione są w prostej linii – tym samym rzeźba ma długość prawie 10 metrów. Walce zostały wykonane z soli pochodzącej z kopalni w Kłodawie. Brązowo-brunatne zanieczyszczenia soli powodują, że każdy z nich jest trochę inny. Ostatni z walców obraca się powoli wokół własnej osi.

Pierwotną wersję pracy wykonano w 1998 roku. Do roku 2011 prezentowano ją w Centrum Finansowym Puławska w Warszawie. Wtedy składała się jedynie z walców ułożonych na solnym żwirze. Jeden z walców był opuszczony do połowy w podłodze i obracał się. W 2011 roku Grupa Kapitałowa PKO BP przekazała pracę do Kolekcji MOCAK-u. Artysta zaprojektował nową aranżację tej rzeźby uwzględniającą charakter przestrzeni Muzeum, w której dominującym we wnętrzu materiałem jest beton.

Zestawienie solnych walców i betonowych osłon daje bogatą kombinację symboli. Każdy z nich zawiera w sobie cień własnego przeciwieństwa. Sól symbolizuje bogactwo, codzienną przydatność, ale również przykrość czy niesmak. Beton to solidność i ochrona, ale równocześnie zamknięcie i ograniczenie. Dodatkowo poprzez wprowadzenie ruchomego elementu, artysta przeciwstawia dwa stany – ruch i jego brak.

Język wypowiedzi artystycznej Mirosława Bałki, urodzonego w 1958 roku, ewoluował na przestrzeni lat. Prace Bałki, początkowo figuratywne, czyli przedstawiające rzeczywisty wygląd ludzi czy przedmiotów, z czasem stały się bardziej ascetyczne. Artysta zredukował je do najprostszych form i środków wyrazu. Ich przekaz jest wieloznaczny i uniwersalny, odwołują się do pamięci zbiorowej, przede wszystkim do Holokaustu. Jako tworzywo, Bałka, wykorzystuje proste materiały, takie jak kamień, drewno, popiół, substancje i organiczne. Tematyka większości jego prac łączy się z takimi pojęciami jak ciało, przemijanie i pamięć.

Autor biogramu artysty: Dział Zbiorów MOCAK-u

Mirosław Bałka (ur. 1958)
Rzeźba, obiekt, instalacja. Język jego wypowiedzi artystycznej ewoluował od przedstawień figuratywnych, charakterystycznych dla lat 80., po formy abstrakcyjne i zarazem minimalistyczne, pojawiające się w latach 90. Tematyka prac łączy się z takimi pojęciami jak ciało, przemijanie i pamięć. W dziełach często pojawiają się odniesienia do biografii artysty. Niezmiernie istotne są także materiały, z których powstają rzeźby – metal, beton, mydło, lastriko, popiół, filc. Równie ważna jest skala obiektów – za moduł służy bowiem ciało artysty.