Fotografia jest portretem artysty wykonanym w jego mieszkaniu, w kamienicy przy ulicy Narbutta 22. Zamecznik pracował wówczas nad plakatem do opowiadającego o wojnie filmu „Czerwony kwiat” w reżyserii Gustava Gavrina. Ostatecznie ów plakat przedstawia splątany drut kolczasty na tle rozmytej twarzy mężczyzny.
Na fotografii artysta, ubrany w prążkowany sweter, siedzi skupiony i zamyślony. Jego sylwetka zdominowana jest przez poziomą płaszczyznę dużego stołu na pierwszym planie i pionową bryłę regału z licznymi półkami w tle.
Zamecznik ma krótkie, ciemne włosy, pociągłą twarz, długi nos i lekko odstające uszy. Nosi okulary o grubych szkłach. Przygarbił się, a spojrzenie wbił w rozłożone na stole projekty plakatu. Projekty, namalowane na jednakowych białych kartkach, zaścielają niemal całą płaszczyznę stołu. Różnią się od siebie detalami. Wielość tych rozwiązań może świadczyć o potrzebie artystycznego poszukiwania, a poza artysty sygnalizuje głębokie zamyślenie. Między kartkami i na nich stoją gdzieniegdzie słoiczki z tuszem lub farbami oraz biała filiżanka. Na stole leży też otwarty piórnik.
Półki regału za Zamecznikiem pełne są książek i segregatorów. Tuż obok głowy artysty wisi przypięty do jednej z półek duży rysunek dłoni z zaznaczonymi liniami papilarnymi, a nieco dalej na prawo reprodukcja weneckiego renesansowego obrazu przedstawiającego trzy kobiety.
Na zdjęciu została uchwycona chwila refleksji towarzyszącej procesowi twórczemu. Niewykluczone zresztą, że poszukiwania artystyczne katalizowane filmem o wojnie, inspirowały do dużo głębszego namysłu, do bardziej wnikliwego przeglądu detali projektowanego plakatu.
