Pasja fotograficzna Harry’ego Weinberga kształtowała się pod wpływem wybitnych nauczycieli. Należeli do nich między innymi Eugeniusz Nasierowski i Edward Hartwig. Z drugim z nich Weinberg wiele podróżował. Podczas tych podróży szlifował umiejętności analizowania oświetlenia danej sceny. Przede wszystkim jednak budował w sobie wrażliwość na kwestię konstruowania anegdotycznych kadrów podczas rejestrowania wydarzeń masowych.
Omawiane zdjęcie jest jednym z najbardziej znanych dzieł Weinberga. Pochodzi z cyklu „Przyjedź mamo na przysięgę”, który w 1971 zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Fotografii Prasowej.
Zdjęcie przedstawia żołnierzy podczas defilady oraz ich bliskich, którzy przyjechali, by towarzyszyć im w przysiędze wojskowej. Fotografia ma wyraźnie wyodrębnione dwa plany. Na pierwszym z nich żołnierze maszerują energicznie w równych szeregach. Mają smukłe wyprężone sylwetki i młodzieńcze, gładko ogolone twarze. Na drugim planie na trawiastym pagórku stoi tłum zaaferowanych i roześmianych gości podziwiających defiladę. Wśród widzów są mężczyźni i kobiety w różnym wieku oraz dzieci. Goście podkreślają strojem wyjątkowość tego dnia. Mężczyźni noszą garnitury i białe koszule z krawatami, a kobiety lekkie wiosenne płaszcze albo garsonki.
Weinberg skonstruował swoje zdjęcie przewrotnie. Żołnierze na pierwszym planie zostali uchwyceni z bardzo bliska, w ujęciu do połowy ud, a ich postaci są lekko nieostre. Co więcej, spora przerwa między dwoma szeregami wojaków otwiera kadr na stojących w głębi gości i to właśnie oni są ukazani ostro i wyraziście. Dokładnie w środku owej przerwy stoi zaś chłopiec, który podtrzymuje za przednie łapy niewielkiego kundelka. Pies stoi na tylnych łapach, zwrócony do nas przodem. Fotografowany z pewnej odległości upodabnia się nieco do dziecka, a jego cechą charakterystyczną jest biała sierść, która jaśnieje wyraźnie na ciemnym tle eleganckich ubrań.
Seria Przyjedź, mamo, na przysięgę doskonale oddaje charakterystyczny styl fotografii Weinberga, który cechuje szczególna wrażliwość na efemeryczne i drobne, choć bardzo znaczące, gesty i zachowania społeczne. Fotografie te wyróżnia wyjątkowa lekkość, w której kluczowego znaczenia nabierają kulisy przedstawianych zdarzeń i sytuacje pozornie drugoplanowe.
