Fotografia stanowi część cyklu malarsko-fotograficznego zatytułowanego „System-Gestykulacje”. Cykl powstawał w latach 1970-1978. Część malarska to seria obrazów abstrakcyjnych. Dłubak podzielił ich płótna na regularne układy pasów w różnych odcieniach tego samego koloru. Fotografie zaś zostały ujęte w dwa cykle: ,,Gestykulacje” i ,,Kolekcja”. ,,Gestykulacje” to plansze złożone z 12 czarno-białych zdjęć każda. Poszczególne fotografie prezentują kolejne gesty z dwunastoczęściowej sekwencji zaplanowanej przez artystę. Do zdjęć pozowała naga modelka uchwycona od kolan do szyi.
Omawiana fotografia jest jedną z serii Gestykulacje. Szczupła, wyprostowana kobieta stoi zwrócona do nas przodem. Ręce ugięła w łokciach i odsunęła je od korpusu. Dłonie złożyła tak jak do modlitwy, ale skierowała je czubkami palców w dół. Wnętrza obu dłoni ciasno przylegają do siebie. Nasada dłoni znajduje się nieco poniżej pępka modelki, a palce częściowo przesłaniają mocno owłosione łono.
Tło za modelką jest jednolicie czarne. Jej ciało nabiera dzięki temu charakteru posągu. Szyja kobiety jest wyciągnięta w górę, wręcz napięta. Ciemne cienie kładą się w zagłębieniach za obojczykami i w zgięciach łokci. Ciało modelki wydaje się aseksualne i staje się raczej grą form. Mamy tu czarne trójkąty utworzone między korpusem a linią ramion, ciemny trójkąt owłosienia łonowego, a na nim smukły trójkąt złożonych dłoni o długich, cienkich palcach.
W tym okresie dla Dłubaka fotografia była istotna jako sztuka konceptualna, a ciało ludzkie interesowało go jako rodzaj znaku graficznego. Fotografia miała być narzędziem służącym do niemal naukowej obserwacji rzeczywistości. Celem artysty nie było więc poszukiwanie zaskakującej formy plastycznej, ale manifestacja dosadności i realizmu fotografii, jako medium, które jest w stanie dokonać doskonałego zapisu obrazu.