Jan Matejko, jeden z największych mistrzów malarstwa polskiego, urodził się 24 czerwca 1838 roku w Krakowie, jako dziewiąte z jedenaściorga dzieci Polki, Joanny Rossberg oraz Czecha, Franciszka Matejki. Od najmłodszych lat interesował się historią. Tworzył album zwany Skarbczykiem, w którym gromadził notatki i rysunki dotyczące poszczególnych epok. W 1851 roku Matejko rozpoczął naukę w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Wojciecha Stattlera. Dzięki doskonałym wynikom w nauce otrzymał stypendium na wyjazd do Monachium. Dwuletnie studia w Akademii przyczyniły się do wzrostu zainteresowania tematyką historyczną, która od tej pory stała się dominującą w twórczości artysty.
Podczas tego stypendium powstał m.in. szkic malarski Jan III Sobieski składa ślub w Częstochowie wchodzący w skład kolekcji Muzeum Pałac Herbsta. Od 1873 roku, aż do swojej śmierci w 1893 roku, Matejko pełnił funkcję dyrektora Krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, prowadząc tzw. „majsterszulę” – pracownię skupiającą adeptów malarstwa historycznego. Liczne sceny odwołujące się do wzniosłych momentów w dziejach historii Polski, które wykonywał Matejko przyczyniły się do ogromnej popularności artysty, również za granicą. Tym co wyróżniało jego twórczą postawę był stosunek do minionych epok,
w których nie szukał tylko barwnej i sensacyjnej anegdoty. Historię pojmował jako proces ciągły i dynamiczny. Do dorobku artysty należą także liczne portrety jego dzieci, niejednokrotnie w stylizacjach i kostiumach historycznych.
Matejko był także kolekcjonerem. Wiele ze zbieranych przez siebie strojów, tkanin, broni czy biżuterii wykorzystywał jako wzór podczas pracy nad konkretną pracą.